روز بیست و هفتم
نخریدن مهم‌ترین اقدام برای حفظ محیط زیسته. بخش مهمی از پیام‌هایی که ما در طول روز و طی سالیان طولانی دریافت کردیم و می‌کنیم این باور رو در ما نهادینه کرده که بیشتر خریدن و بیشتر داشتن، مساوی‌ست با برخوردارتر بودن و شأن و جایگاه اجتماعی ما رو تعریف می‌کنه. ما به عنوان شهروندان آگاه و مسئول و مجهز به ابزار ارزشمندی به نام تفکر انتقادی باید حواس‌مون باشه که این باور فقط یک برساخته‌ی اجتماعیه که ما رو به ماشین مصرف و عنصری آسیب‌زا برای محیط زیست تبدیل می‌کنه!
چه می‌شه کرد؟
موقع خرید کردن -به‌ویژه خریدهای آنلاین- این چند سؤال رو از خودتون بپرسید و صادقانه جواب بدین: واقعا بهش نیاز دارم؟ هیچ وسیله‌ی دیگری ندارم که کارکرد این کالا رو داشته باشه؟ می‌تونم از کسی قرض بگیرم و بهش برگردونم؟
راه‌کار مهم دیگه خرید کردن از دست‌دوم فروشی‌هاست. یک انگاره‌ی آسیب‌زای دیگه بد و تحقیرآمیز دونستن خرید دست‌دومه، در حالی که این کار برای حفظ منابع و محیط زیست حیاتیه.
راه‌کار بعدی خرید و استفاده‌ی مشارکتی از وسایلیه که استفاده‌ی روزمره ندارند. مثلا چه وسایلی؟ هسته‌گیر آلبالو، وسایل باغبونی، سبزی خُردکن، دریل و جعبه‌ی ابزارهای سنگین.
و راه بعدی هم انتخاب محصولاتی بدون بسته‌بندی پلاستیکی یا با حداقل بسته‌بندی پلاستیکیه.
متن اینفوگرافی برای افراد دارای معلولیت بینایی:
کم بخر، دوباره مصرف کن، بازیافت کن