روز نهم
البته که برگزاری میهمانی‌های بزرگ و پیک‌نیک با قاشق و چنگال پلاستیکی از یک جهاتی راحت‌تره ولی کل ماجرا در راحتی خلاصه نمی‌شه. مثلا اون وقت‌هایی که می‌خوایم کباب رو با قاشق نازک و سبک پلاستیکی دو تیکه کنیم اما ناگهان قاشق می‌شکنه و کباب و برنج می‌پاشه این ور و اون ور یا اون وقت‌هایی که می‌خوایم یک کیک بزرگ تولد رو به کمک یک چاقوی نحیف پلاستیکی ببُریم اما کیک به خُرده‌های ریز و البته زشت تبدیل می‌شه.
جدا از کاربرد، بدیهیه که قاشق و چنگال و چاقوهای پلاستیکی یک بار مصرف بازیافت نمی‌شن. به گفته‌ی دانشمندها حدود ۲۰۰ سال طول می‌کشه تا هر کدوم از اون‌ها تجزیه بشه و البته برای تجزیه به نور خورشید هم نیازه؛ و خب وقتی زباله‌ها دفن می‌شن خبری از نور هم نیست. در نهایت با گذشت زمان ترکیبات به‌کار رفته در این پلاستیک‌ها به خاک و آب و از اون‌ها به گیاهان و جانوران دریایی و حیوانات می‌رسه و کل زنجیره‌ی غذالیی رو مسموم می‌کنه.
چاره چیه؟
خیلی سرراسته: استفاده نکردن از قاشق و چنگال و چاقوی پلاستیکی و قبول زحمتِ حمل و نقل و شست‌وشوی قاشق و چنگال‌های چندبار مصرف در پیک‌نیک و میهمانی‌ها. می‌تونید یک کیسه‌ی پارچه‌ای یا ظرف در دار مخصوص برای قاشق‌ها و چنگال‌های کثیف همراه‌تون ببرید. وقتی غذای بیرون‌بر سفارش می‌دین، به رستوران تأکید کنید قاشق و چنگال یک بار مصرف لازم ندارید و موقع تحویل غذا اگر دیدید قاشق و چنگال براتون گذاشتن، برگردونید به خودشون.
دوست دارید یک قدم فراتر بذارید؟
با دوستان و نزدیکان‌‌تون درباره‌ی این ایده که «راحتی، همه‌چیز نیست» صحبت کنید. شروع کنید به شمردن تعداد وسایل یک‌بار مصرف پلاستیکی که در ماه مصرف می‌کنید و سعی کنید کمتر و کمترش کنید.
متن اینفوگرافی برای افراد دارای معلولیت بینایی:
غذا با قاشق و چنگال واقعی خوشمزه‌تر نیست؟!