روز هفتم
هرچه بسته‌بندی‌های پلاستیکی کوچک‌تر باشه، میزان پلاستیک مصرفی هم بیشتره و این یعنی ورود پلاستیک بیشتر به چرخه‌ی زیستی. خیلی از اون‌ها سر از جنگل‌ها و اقیانوس‌ها در میارن، بخش خیلی زیادی هم در دل زمین دفن می‌شن و بسته به خوش‌اقبالی شهروندان و میزان پیشرفت کشورها در بازیافت انواع زباله‌های مصنوعی، بازیافت می‌شن.
چاره چیه؟
خرید فله‌ای و خرید در بسته‌بندی‌های بزرگ‌تر؛ با این تبصره که موقع خرید از فروشنده خواهش کنیم محصولات رو در کیسه‌های پارچه‌ای یا ظرف‌های در دار خودمون یا هر بسته‌‌ی پایدار دیگه‌ای بریزه. مثلاً در آجیل‌فروشی کیسه‌ی سبک و پارچه‌ای خودمون رو همراه داشته باشیم، یا موقع خرید آب‌غوره از میدون میوه و تره‌بار بطری شیشه‌ای خودمون رو به فروشنده بدیم یا موقع خرید از قصابی یک ظرف بزرگ در دار همراهمون باشه که به جای کیسه گوشت‌ها رو در اون ظرف‌ها تحویل بگیریم. یک راه دیگه خرید محصولات خونگیه؛ می‌تونیم از فروشندگان محلی و کسانی که محصولات خوراکی خونگی تولید می‌کنن درخواست کنیم محصولات مورد نظرمون رو در ظرف‌های خودمون بهمون بفروشند.
دوست دارید یک قدم فراتر بذارید؟
راه‌های کمتر مصرف کردن کیسه‌های پلاستیکی رو به مغازه‌دارهای محل معرفی کنید و با چند نفر از همسایه‌ها یک گروهی کوچک محلی تشکیل بدین برای جا انداختن فرهنگ خرید کردن در ظرف‌های شخصی و پایدار.
متن اینفوگرافی برای افراد دارای معلولیت بینایی:
فله‌ای بخر، با کیسه‌ی پارچه‌ای ببر!