یادگیری از راه خدمت (Service Learning) یک روش آموزشی و مدلی برای توسعه اجتماعی است که در دو دهه‌ی اخیر مورد توجه آموزشگران و پژوهشگران علوم اجتماعی قرار گرفته است. این روش که یکی از انواع یادگیری فعال به شمار می‌رود، بر پایه‌ی مهارت‌های تفکر انتقادی و حل مسآله استوار است و بر یادگیری موضوعات درسی حین ارائه‌ی یک خدمت اجتماعی تمرکز دارد.
یادگیری از راه خدمت با این هدف شکل گرفت که شکاف میان نظام آموزشی و نیازهای جامعه و زندگی روزمره در دنیای واقعی را پر کند. پژوهش‌ها نشان می‌دهند که اگر یادگیری از راه خدمت به نحوی مؤثر اجرا شود، علاوه بر پیشرفت تحصیلی یادگیرندگان، مهارت‌های شهروندی در آن‌ها ارتقا می‌یابد و شاهد رشد شخصیتی آن‌ها خواهیم بود.
مقاله‌ی حاضر بخشی از مجموعه مقالاتی است که National Youth Leadership Council (سازمان غیردولتی و ملی راهبری نوجوانان در آمریکا) در سال ۲۰۰۷ درباره‌ی یادگیری از راه خدمت منتشر کرد. این مجموعه حاوی مقاله‌ها و گزارش پژوهش‌هایی است که در مراکز علمی، پژوهشگاه‌ها و دانشگاه‌های آمریکا درباره‌ی یادگیری از راه خدمت و اجرای آن در مدارس و مؤسسه‌های آموزشی انجام شده بود. دکتر شِلی اِچ. بیلیگ (Shelley H. Billig, Ph.D) نویسنده‌ی این مقاله، معاون شرکت پژوهشی RMC و مشاور ارشد مؤسسه ملی یادگیری از راه خدمت در برنامه‌ی «خدمت-یادگیری» است. او با هدایت پروژه‌های پژوهشی و ارزشیابی متعددی در سطح ملی و ایالتی، اثربخشی یادگیری از راه خدمت و اصلاحات آموزشی از جمله پر کردن شکاف میان مدرسه و جامعه و ایجاد علاقه دوباره در نوجوانان کم‌انگیزه را مورد توجه قرار داده است.